جوانان ایرانی مهاجر در پشتیبانی از جنبش اعتراضی: «... نه برای انتقام، بلکه به‌خاطر عدالت!»

جوانان ایرانی مهاجر در پشتیبانی از جنبش اعتراضی: «... نه برای انتقام، بلکه به‌خاطر عدالت!»

برلین، یکی از مراکز مهم فعالیت‌های اعتراضی جوانان مهاجر ایرانی استآینده‌ی جنبش دموکراتیک در ایران تنها به دست جوانانی که گلوله فریاد آزادی‌خواهانه‌شان را خاموش می‌کند، رقم زده نمی‌شود. جوانان مهاجر ایرانی نیز در شکل‌‌بخشی به این جنبش سهم دارند. گزارشی از برلین.

فعالیت‌های اعتراضی و تظاهرات تنها در ایران نیست که به مناسبت‌های گوناگون و همواره در جریان است. ایرانیان برون‌مرز نیز با برپایی تظاهرات، جلسات بحث و گفت‌وگو و نشست‌های افشاگرانه‌، می‌کوشند صدای اعتراض هم‌میهنان خود را به گوش جهانیان برسانند. این امر به‌ویژه در آلمان، در شهر برلین چشم‌گیر است.

به گزارش رادیو آلمان، در این شهر پس از انتخابات ریاست‌جمهوری ایران در ماه ژوئن، چندین نهاد دموکراتیک برای پشتیبانی از حرکت‌‌های اعتراضی مردم این کشور تشکیل شده است. یکی از این تشکل‌‌ها "ایرانیان سکولار برای آزادی و دموکراسی" نام دارد که مارال یکتا آن را پایه گذاشته است. این دانشجوی ۲۹ ساله‌ی فلسفه، انجمن "ایرانیان سکولار ..." را شبکه‌ای آزاد و متشکل از افرادی می‌داند که به "حکومت سکولار مبتنی بر قانون و نیز به انتخابات آزاد" اعتقاد دارند.

در این انجمن علاقمندان زیادی از قشرهای گوناگون فعالیت می‌کنند: مهندس، دکتر، راننده‌ی تاکسی، معلم... حمید نوروزی که ۲۴ ساله است، در انجمن "پناهندگان ایرانی" این شهر فعالیت می‌کند، در ترکیب انجمن‌های نوپا، ویژگی‌های نوینی می‌بیند: «به‌نظر من چهره‌های جدیدی به این جنبش پیوسته‌اند؛ کسانی که خود را با جنبش جوانان، با جنبش دانشجویان و جنبش زنان در ایران در پیوند می‌بینند. شکل و نوع فعالیت‌های این افراد هم نسبت به شیوه‌ی فعالیت قدیمی‌ها متفاوت است، تازگی دارد و به‌طور اتفاقی یا با برنامه‌ریزهای درازمدت همراه است. این جوانان گاهی به تنهایی تظاهرات برگزار می‌کنند و گاهی با کمک ما که به نسل گذشته تعلق داریم.»

تشکیل نهادهای دموکراتیک برای پشتیبانی از حرکت‌‌های اعتراضی در ایران، تنها در برلین صورت نگرفته است. حمید نوروزی که با اغلب این گروه‌ها در تماس است، از شهرهای کلن، هامبورگ، فرانکفورت، دوسلدورف، آخن، هایدلبرگ و شهرهای دیگر نام می‌برد و می‌گوید: «این امر در ۱۵ ساله اخیر واقعاً بی‌‌سابقه است.»
تغییر در ساختار اپوزیسیون

ساختار سازمان‌های اپوزیسیون در خارج از کشور هم دگرگون شده است: به گزارش رادیو آلمان، سال‌ها بود که اپوزیسیون تنها از چهار گروه تشکیل می‌شد: «یک، هواداران شاه و طرفداران حکومت مشروطه. دو، گروه‌های چپ رادیکال مثل مارکسیست‌ها، لنینیست‌ها، کمونیست‌ها. سه، چپ‌های دموکرات و لیبرال‌ها که به اصطلاح جمهوری‌خواه بودند و چهار، مجاهدین خلق. این سازمان خود را تنها آلترناتیو رسمی حکومت ایران می‌داند و اپوزیسیون خارج از کشور اغلب از آن‌ها پرهیز می‌کند.»

ولی گویا در این رابطه هم چیزی تغییر کرده است. فرهاد فرجاد، یکی از کنشگران سیاسی قدیمی که در "اتحاد جمهوری‌خواهان ایران" فعالیت می‌کند، می‌گوید‌: «ما حالا با کسانی مراسم مشترک برپا می‌کنیم که تا چندی پیش حتی به هم سلام هم نمی‌کردیم.»

مهران براتی، سخنگوی "اتحاد جمهوری‌خواهان ایران"، که او هم از کنشگران قدیمی است، این دگرگونی‌های مثبت را مدیون فعالیت‌های جوانان در خارج از کشور در پشتیبانی آن‌ها از جنبش اعتراضی ایران می‌داند: «من خیلی تحت تأثیر این نسل جوان که هزار بار از ما باهوش‌تر و هزار بار جسورتر است، قرار گرفته‌ام. به‌ویژه زنانی که با شجاعت با پاسداران و بسیجی‌ها درگیر می‌شوند، به آن‌ها اعتراض می‌کنند و با آن‌ها کلنجار می‌روند، هرچند می‌دانند که باز از آن‌ها کتک می‌خورند.»